One day a Stag came to a Sheep and asked her to lend him a measure of wheat.
ในวันหนึ่ง เจ้ากวางมาหาแกะเพื่อขอยืมข้าวสาลีจำนวนหนึ่ง
The Sheep knew him for a very swift runner, who could easily take himself out of reach, were he so inclined.
เจ้าแกะรู้ดีว่ากวางตัวนี้คล่องแคล่วว่องไวมีแนวโน้มที่จะเชิดของหนีไปง่ายๆ จับไม่ได้ไล่ไม่ทัน
So she asked him if he knew someone who would answer for him.
ดังนั้น มันจึงถามเจ้ากวางว่ามันรู้จักใครสักคนที่จะรับผิดชอบการยืมของมันไหม
"Yes, yes," answered the Stag confidently.
“มีสิ ข้ามี” กวางตอบอย่างมั่นใจ
"The Wolf has promised to be my surety."
“หมาป่าสัญญากับข้าไว้แล้วว่าจะเป็นผู้ค้ำประกันให้ข้า”
"The Wolf!" exclaimed the Sheep indignantly.
“หมาป่า!” เจ้าแกะร้องอย่างเกรี้ยวกราด
"Do you think I would trust you on such security?"
“เจ้าคิดเหรอว่าข้าจะเชื่อใจให้เขามาค้ำประกันให้เจ้า?"
I know the Wolf!
ข้ารู้จักหมาป่าดี!
He takes what he wants and runs off with it without paying.
มันมักจะเชิดเอาของที่มันอยากได้ไปโดยไม่จ่ายเงิน
As for you, you can use your legs so well that I should have little chance of collecting the debt if I had to catch you for it!"
สำหรับเจ้า เจ้าก็สามารถใช้ขาอันว่องไวของเจ้าวิ่งหนีข้าได้ หากข้าต้องตามจับเจ้า โอกาสที่ข้าจะได้เงินคืนนั้นก็คงน้อยเต็มที!”
Two blacks do not make a white.
สีดำเจอกับสีดำไม่สามารถทำให้เป็นสีขาวได้
ท่าสามารถตรวจสอบสถานะของสินค้าได้ทุกเวลา