A Lion had grown very old. His teeth were worn away.
เมื่อเจ้าสิงโตตัวหนึ่งแก่ตัวลง ฟันมันคงจะหลุด
His limbs could no longer bear him, and the King of Beasts was very pitiful indeed as he lay gasping on the ground, about to die.
แขนขาก็ไม่สามารถพยุงตัวเองได้อีกต่อไป เจ้าป่าตัวนี้นอนหายใจรวยรินรอความตายอย่างน่าเวทนา
Where now his strength and his former graceful beauty?
ความแข็งแกร่งกับความสง่างามที่ข้าเคยมี หายไปไหนเสียแล้วล่ะ?
Now a Boar spied him, and rushing at him, gored him with his yellow tusk.
ทันใดนั้นเองก็มีหมูป่าตัวหนึ่งสะกดรอยตามมา มันรีบพุ่งเข้าหาก่อนจะใช้เขี้ยวสีเหลืองของมันแทงที่เจ้าสิงโต
A Bull trampled him with his heavy hoofs.
ในตอนนั้นเองก็มีวัวป่าตัวหนึ่งโผล่มา มันใช้กีบเท้าหนักๆของมันกระทืบสิงโตเข้าอย่างแรง
Even a contemptible Ass let fly his heels and brayed his insults in the face of the Lion.
แม้กระทั่งเจ้าลาน่าชังก็ยังโจมตีและพ่นคำดูหมิ่นใส่หน้าเจ้าสิงโต
It is cowardly to attack the defenseless, though he be an enemy.
การโจมตีศัตรูที่ไม่สามารถป้องกันตัวเองได้ ถือเป็นความขี้ขลาด
ท่าสามารถตรวจสอบสถานะของสินค้าได้ทุกเวลา